Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

propriae telluris H

  • 1 erus

    (herus), ī m.
    1) хозяин, господин Pl, Ter, C etc.
    2) владелец, обладатель ( propriae telluris H)
    4) поэт. властитель, повелитель ( caelestes eri Ctl)

    Латинско-русский словарь > erus

  • 2 erus

        erus (not herus), ī, m    [ES-], the master of a house, head of a family ; opp. famuli, C., V., H.— A master, lord, owner, proprietor: propriae telluris, H.: fundus pascat erum, H.: tuus, i. e. husband, Ct.: caelestes, the gods, Ct.
    * * *
    master, owner

    Latin-English dictionary > erus

  • 3 Владелец

    - dominus (alicujus rei); possessor; erus (propriae telluris);

    • не иметь владельца - vacare (possessio vacat);

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Владелец

  • 4 Обладатель

    - erus (propriae telluris); possessor; potitor; dominus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Обладатель

  • 5 erus

    ĕrus (less correctly, hĕrus, v. infra), i, m. [Sanscr. root, har-; har-āmi, I seize; har-anam, hand; Gr. cheir, cherês; Lat. heres, hirudo; but the form erus is that of the best MSS.; cf. Ritschl, Opusc. 2, 409; Brix ad Plaut. Trin. 1, 2, 24].
    I.
    Lit., the master of a house or family, in respect to servants:

    erum atque servom saluere,

    Plaut. Trin. 2, 4, 34: iis, qui vi oppressos imperio coercent, sit sane adhibenda saevitia, ut eris in famulos, si aliter teneri non possunt, Cic. Off. 2, 7, 24; cf.:

    non eros nec dominos appellabant eos, quibus juste paruerunt,

    id. Rep. 1, 41; Plaut. Am. 1, 1, 87:

    me meus erus Fecit ut vigilarem,

    id. ib. 141:

    nonne erae meae nunciare, quod erus meus jussit, licet?

    id. ib. 296:

    quis erus est igitur tibi?

    id. ib. 206;

    225: nec victoris eri tetigit captiva cubile,

    Verg. A. 3, 324; Plaut. Am. 2, 1, 20; cf.:

    O ere, quae res Nec modum habet, etc.,

    Hor. S. 2, 3, 265: Le. Ubinam est erus? Li. Major apud forum'st minor hic est intus, our old... our young master, Plaut. As. 2, 2, 63; cf. id. Capt. 3, 5, 49 sq.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of men, a master, lord, owner, proprietor ( poet.):

    agellulum hunc erique villulam hortulumque pauperis Tuor,

    Cat. 20, 4; cf.:

    propriae telluris erus,

    Hor. S. 2, 2, 129; and:

    ne perconteris, fundus meus Arvo pascat erum, an, etc.,

    id. Ep. 1, 16, 2:

    destinata Aula divitem manet erum,

    id. C. 2, 18, 32:

    O cubile... quae tuo veniunt ero Quanta gaudia,

    Cat. 61, 116.—
    B.
    Of the gods:

    nondum cum sanguine sacro Hostia caelestes pacificasset eros,

    Cat. 68, 76.—Of the gods, absol.:

    quod temere invitis suscipiatur eris,

    Cat. 68, 78.

    Lewis & Short latin dictionary > erus

См. также в других словарях:

  • FERIAE — pro diebus hebdomadis, primum dicuntur institutae a Silvestro P. circa A. C. 316. Qui nec Iudaeorum morem sequi, ut dies a Christianis nuncuparentur prima Sabbathi, secunda Sabbathi, etc. volens, nec probans Gentilium appellationes Solis, Lunae,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»